Sociaal zekerheidsrecht I

Nicolas heeft voor zijn moeder een gehandicaptenparkeerkaart nodig, om zijn auto dichtbij het ziekenhuis te kunnen parkeren. Nicolas begeleidt zijn moeder regelmatig naar doktersafspraken voor haar diabetes, omdat haar Nederlands tekortschiet en ze zijn ondersteuning nodig heeft tijdens het lopen. De moeder van Nicolas kan moeilijk lopen en ook niet zelfstandig rechtop blijven zitten. Haar alvast afzetten, zodat hij naar een parkeerplek verderop kan zoeken, is om die reden geen optie. Maar toch wijst de gemeente hun aanvraag af, op basis van een advies van een medisch adviesbureau.

Bezwaar

Nicolas krijgt de tip om bijstand te vragen bij advocatenkantoor Zumpolle. Advocate Betül Bostancieri spreekt met Nicolas: “Hij gaf aan dat het medisch onderzoek niet goed was gegaan en dat hij de afwijzing oneerlijk vond. Ze hadden die parkeerkaart nodig. Om te bewijzen dat het niet goed ging met zijn moeder, had hij doktersrapporten meegenomen.” Bostancieri tekent bezwaar aan tegen de afwijzing namens de moeder van Nicolas en stelt de gemeente een hoorzitting voor. “Ik wilde er niet meteen een zaak van maken, maar eerst proberen of we er onderling uit konden komen, niet ongebruikelijk in het sociaal zekerheidsrecht. De gemeente ging daar op in.”

Eerst proberen of we er onderling uit konden komen.

Opgetogen

Enkele maanden later vindt de hoorzitting plaats in het kantoor van Zumpolle. De gemeente neemt deel aan de zitting via een beeldbelverbinding. Het is de medewerker die de de aanvraag had afgewezen. Nicolas en zijn moeder doen hun verhaal.

De gemeentemedewerker toont begrip voor hun verhaal en laat aan het einde van het gesprek al doorschemeren dat Bostancieri en haar cliënt een punt hebben. Niet veel later laat de gemeente weten nogmaals een medisch onderzoek in te stellen, maar dan bij een ander adviesbureau.

Dit medisch adviesbureau adviseert de gemeente de aanvraag voor een parkeerkaart toe te wijzen en de gemeente laat weten het advies over te nemen. Niet alleen Nicolas en zijn moeder zijn blij, ook voor Bostancieri zijn dit bevredigende momenten. “Het voelde onrechtvaardig. Deze mensen hadden een probleem en nu dat opgelost is, is haar kwaliteit van leven verbeterd. Hier doe ik het voor.”

“Het lijkt voor de buitenwereld misschien iets futiels, maar voor het leven van Nicolas en zijn moeder betekent het heel veel.” Ze ziet het vaker misgaan: “Ik denk dat het heel erg helpt als ambtenaren, inspecteurs, mensen die de beslissingen nemen, een beetje meer ruimte krijgen om er iets van te vinden en op basis daarvan te handelen.”

De naam van Nicolas is in verband met privacy gefingeerd.